Kam je haren, groet de ochtend Ditte van de Velde
Boeken met bijzondere of heftige thematiek spreken mij altijd aan. Toen ik de flaptekst van “Kam je haren, groet de ochtend” las wist ik ook direct, dit wil ik lezen. Lees hieronder mijn recensie.
Samenvatting:
Ditte van de Velde krijgt het verschrikkelijke nieuws dat ze kanker heeft. Ze vraagt zich af hoe het nu verder moet en of dit dan het jaar gaat zijn waarop zij veranderd in een herinnering. Er is nog zoveel wat ze wil doen en wat ze haar dochters wil leren. Hierdoor heeft ze een missie voor zichzelf. Schrijven over haar kanker om het een plek te kunnen geven, maar ook schrijven met wat mama-adviezen om aan haar dochters te geven.
De onbreekbare band tussen moeder en dochters
De wereld van Ditte staat op haar kop wanneer ze gediagnosticeerd wordt met kanker. Het boek wat Ditte heeft geschreven is rauw en openhartig en laat zien waar iemand zoal aan denkt wanneer ze haar leven voorbijziet flitsen.
Het is bijzonder om een kijkje te krijgen in het hoofd van Ditte en te lezen over hoe iemand met kanker leeft. Het voelt enorm intiem en rauw, wellicht op sommige punten zelfs té intiem. Ik kreeg enorm het gevoel dat het echt gericht is op haar dochters, wat natuurlijk ook het geval is, maar dan op een manier alsof het té privé voor mij als buitenstaander is om te lezen. Dit wekte dubbele gevoelens op want enerzijds vond ik het interessant en hartverscheurend om over te lezen, anderzijds voelde ik mij een buitenstaander en kreeg ik het gevoel alsof ik inbrak op de privacy van deze mensen.
De schrijfstijl van Ditte is bijzonder. Ondanks dat het heftig is wat ze meemaakt, weet ze in haar schrijven veel humor te verwerken. Wellicht zelfs wel door wat ze meemaakt. Dit maakt het dat je soms hardop aan het lachen bent, wat een welkome afwisseling is met de heftige thematiek in dit boek.
Een aantal anekdotes die Ditte beschrijft zijn ook prachtig en neem je mee in je hart. In combinatie met de kleine illustraties is het een bijzondere ervaring om dit kleine boekje te lezen. Toch had ik verwacht wat vaker ontroert te worden door dit boek. Hoe openhartig en verschrikkelijk het ook is, juist doordat ik dubbele gevoelens ervaarde tijdens het lezen kon ik mij moeilijker inleven en mistte ik op die manier een stukje ontroering.
Kam je haren, groet de ochtend is een mooi boek wat inzicht geeft in de band tussen een moeder en haar dochters, wanneer het meest vreselijke maar kan gebeuren. Het is een boekje wat je ook regelmatig weer uit de kast kan pakken om de interessante en mooie anekdotes nog eens te lezen.