Genderqueer Maia Kobabe
Achterflap:
Genderqueer, de autobiografische graphic novel waarin Maia Kobabe allerlei demonen uit het verleden uitdrijft, is het verslag van een reis naar zelfidentificatie. Je leest over de verwarring en vernedering die puberale verliefdheden met zich mee kunnen brengen, over worstelen met je coming-out tegenover je familie en de maatschappij, over het vinden van echte vrienden, over erotische LGBTQ+ -fanfictie als uitlaatklep…
Genderqueer was oorspronkelijk bedoeld om Maia’s familie uit te leggen wat het betekent om non-binair en aseksueel te zijn. Maar het werd veel meer dan een persoonlijk verhaal: het groeide uit tot een ontroerende gids die genderidentiteit bespreekbaar en inzichtelijk maakt voor vrienden, bondgenoten, en eigenlijk iedereen.
Graphic novel over non-binair zijn
Er komen steeds meer boeken op de markt met diverse karakters, waardoor iedereen in de maatschappij de mogelijkheid heeft om de wereld vanuit verschillende persoonlijkheden te bekijken. Genderqueer levert hier zeker een bijdrage aan, maar wat dit boek bijzonderder maakt dan anderen is het feit dat het een persoonlijk verhaal is. Eerlijk gezegd vind ik het daarom ook lastiger om een recensie over dit boek te schrijven: het voelt namelijk alsof ik kritiek uit op iemands leven, en dat is met deze recensie zeer zeker niet mijn bedoeling.
Genderqueer is een graphic novel dat in eerste instantie is ontwikkeld door Maia Kobabe om uitleg aan dierbaren te kunnen geven over hoe Kobabe de zoektocht naar identiteit heeft ervaren. Het is hierdoor een heel persoonlijk, maar waarschijnlijk voor velen ook een herkenbaar verhaal. In die zin raad ik het boek zeker aan, daarbij is het simpelweg interessant om te lezen over een leven die heel anders is dan dat van jezelf.
Er zijn wel enkele punten aan te merken. Zo heb ik regelmatig het gevoel dat niet alles gedeeld wordt. Begrijp me niet verkeerd: Kobabe bepaald natuurlijk zelf welke onderdelen meer aandacht krijgen, het is immers een persoonlijk verhaal, maar toch had ik regelmatig het gevoel ‘ iets te missen’. Een voorbeeld daarvan is het gesprek dat het karakter voert met een grootouder die niet begrijpt wat non-binair zijn inhoudt. Dit wordt vrij summier beschreven, terwijl ik nieuwsgierig raakte naar hoe Kobabe dit heeft ervaren, dit gesprek heeft voortgezet/ afgerond en hoe dit uiteindelijk is ‘opgelost’.
Kobabe heeft dit boek zowel geschreven als geïllustreerd. De schrijfstijl is over het algemeen toegankelijk en goed te volgen en de illustraties zijn ansich prima, maar er zitten ook wat meer expliciete en wat gevoelige beelden tussen, die wellicht niet voor iedereen geschikt zijn. Met name omdat het gaat om een Young Adult graphic novel vind ik dat dit anders had gekunt.
Dan een opmerking die geen invloed heeft op de waardering van het boek, maar wat ik wél graag uitgesproken wil hebben: Er zit een Harry Potter verwijzing in. Wat ik daar bijzonder aan vind, is dat J.K. Rowling gecancelled wordt en sommige bloggers daarin zó ver gaan, dat ze stoppen met het lezen van een boek zodra ze ook maar één Harry Potter verwijzing zien. Nu zie ik enkele bloggers, die dit normaliter doen, dit boek alsnog vijf sterren geven en hier geen woord aan vuil maken. Ik vind dit opmerkelijk: als je normaliter een boek al weglegt vanwege één Harry Potter vermelding, is het toch ook het vermelden waard? Of wordt het gedoogd omdat het een autobiografie is door een non-binair persoon?…
Desalniettemin: Genderqueer is een aanrader voor eenieder die meer wil lezen over non-binair zijn of wellicht op zoek is naar een herkenbaar verhaal. Vergeet niet dat het hier om een verhaal gaat van één persoon: elke non-binair kan deze zoektocht weer anders ervaren 🙂
