Gallant V.E. Schwab
“Gallant” is wederom zo’n prachtige limited editie waar ik naar uitkeek. Met name omdat V.E. Schwab één van mijn favoriete auteurs is. Lees hieronder mijn recensie.
Samenvatting:
De veertienjarige Olivia woont in een weeshuis. Ze heeft geen familie en is anders dan andere meisjes in het weeshuis, ze heeft namelijk geen stem. Het is niet dat ze doof of dom is, ze kan gewoon niet praten. Maar als ze wel kon praten, dan zou ze het liefst over haar ouders willen praten.
Er is nog iets anders dat Olivia anders maakt dan andere meisjes. Zij kan als enige van het weeshuis vreemde wezens en schimmen zien. Het enige wat haar leven op dit moment nog dragelijk maakt, is het dagboek van haar moeder. Dagelijks probeert ze de woorden, zinnen en boodschappen van haar moeder te ontcijferen. Opvallend is de laatste zin “Alles komt goed, Olivia, zolang je maar wegblijft van Gallant“.
Op een dag ontvangt het weeshuis echter een brief geadresseerd aan Olivia met de uitnodiging om naar Gallant te komen, degene die haar deze brief heeft gestuurd wilt daar namelijk de familie herenigen. Olivia is hier gevoelig voor en besluit daarom naar Gallant te gaan, als daar familie van haar is, dan kan het toch niet verkeerd zijn om daarnaartoe te gaan?
Familiehereniging
Wanneer Olivia aankomt in Gallant is de familiehereniging niet zoals ze had gehoopt. Het enige levende familielid is haar neef Matthew en hij wil haar helemaal niet op Gallant hebben. Het liefst ziet hij haar direct weer vertrekken. De twee werknemers beslissen echter dat Olivia eerst even tot rust moet kunnen komen en proberen op deze manier aan Matthew te laten zien dat het belangrijk is om Olivia dicht bij hem te houden. Ze zijn immers de enige twee resterende familieleden.
Olivia is een meisje dat, door haar eigenzinnigheid en haar situatie een personage is dat je gelijk in je hart sluit. Direct voelde ik met haar mee en wilde ik weten hoe de rest van haar leven zou gaan lopen. Ik vond haar ook direct een interessant karakter, gezien ze niet kan praten, zich vastklampt aan haar moeders dagboek en vreemde schimmen kan zien. Hierdoor werd ik vanaf het begin al geprikkeld om verder te gaan lezen.
Olivia geeft het verhaal al een mysterieus tintje. Dit gevoel wordt enorm versterkt door de prachtige vormgeving van het boek. De cover spreekt samen met de sprayed edges je gelijk aan, maar aan de binnenkant zitten veel illustraties verwerkt die de duistere vibe enorm versterken. De vormgeving aan dit boek is zeer sterk!
Tussen de personages vindt niet veel dialoog plaats. Olivia kan niet praten, wat natuurlijk al reden nummer één is van de weinige gesprekken. Het voelt echter ook passend in de rest van de setting. Echter zit er ook een nadeel aan: De personages blijven vrij oppervlakkig. Je leert ze niet écht kennen waardoor ze uiteindelijk minder in mij losmaken dan bijvoorbeeld Addie Larue heeft gedaan in Het onzichtbare leven van Addie Larue, dat is echter één van mijn favoriete boeken allertijden, dus wellicht niet helemaal eerlijk om daar mee te vergelijken.
De plotwending die V.E. Schwab hierin bedacht heeft is leuk, maar voelt niet heel uniek. Algauw had ik een voorgevoel waar het verhaal heen zou gaan en dit klopte ook. De wereld die ze creëert is zeker een interessante, maar voelt niet bijzonder aan.
Al met al is Gallant zeker een boek dat ik niet had willen missen als V.E. Schwab fan. Haar prachtige en bloemrijke schrijfstijl weten, in combinatie met bovengenoemde punten, een mysterieuze sfeer te creëren waar je graag meer over wilt weten. Haar manier van een wereld neerzetten blijft uniek en het verhaal voelt aan als een mysterieus sprookje al voordat je het boek opent.