Wat de weg mij vertelde Cleo Wade
Samenvatting:
“Wat moet ik doen als ik bang ben?”, “Wat als ik de verkeerde kant op ga?”. Op deze, en andere vragen, geeft Cleo Wade antwoord met haar prentenboek Wat de weg mij vertelde.
In dit boek is er een dialoog tussen ‘de weg’ en ‘de hoofdpersoon’. Het boek laat je zien dat het niet erg is om bang te zijn voor wat je te wachten staat in de toekomst, maar tevens ook dat je je niet moet laten leiden door deze angst. Dit prentenboek is dan ook geschikt voor jong en oud, iedereen maakt namelijk situaties mee waarmee de angst voor het kiezen van ‘het verkeerde pad’ aanwezig is.
Prentenboek voor jong en oud
Wat de weg mij vertelde is een prentenboek dat volledig bestaat uit illustraties van ‘de weg’. Op een kleurrijke manier ondersteunt Lucie de Moyencourt het verhaal van Cleo Wade. Je wordt meegenomen van bos naar strand, maar er is geen karakter dat je aan de hand meeneemt door een verhaal. Het gaat volledig om ‘de weg’, en dit boek laat je dus zien, dat die weg overal naar toe kan leiden. Dit kan er echter ook voor zorgen dat er minder connectie is met het verhaal. De boodschap die Cleo Wade overbrengt is echter duidelijk en mooi; geschikt voor zowel kinderen als volwassenen. Het prentenboek wordt geopend met een rake vraag “Heb je ooit een andere richting in willen slaan?”, voor velen zal daar het antwoord ja op zijn. Hierdoor raak je direct benieuwd naar wat ‘de weg’ verder te vertellen heeft.
Iedereen herinnert zich wel een moment dat je bang bent voor de toekomst of om een belangrijke beslissing te maken. Met dit prentenboek vertelt Cleo Wade, op poëtische wijze, dat deze angst niet erg is. Het is een natuurlijk iets. Het is echter niet de bedoeling dat je je laat leiden door angst, maar dat je vertrouwt op ‘de weg’, er kan immers iets moois uit komen. Met dit prentenboek wil ze dan ook graag kinderen vertrouwen inboezemen. Dit prentenboek is een uitnodiging en uitdaging om jezelf te zijn, om kwetsbaarheid te durven tonen, nieuwsgierig te blijven en uiteindelijk vooral vertrouwen te hebben.
De poëtische teksten, vertaald door Pim Lammers, klinken prachtig. Ze lopen soepel over in elkaar en geven iets om over na te denken en over te praten. Het zijn zinnen die je weten te ontroeren en die een stuk herkenning bieden, maar bij het dichtslaan ook een stuk hoop bieden. In dit prentenboek vertelt de weg je, kort gezegd, dat alles uiteindelijk wel goed komt.
“De Weg kromde zich een beetje, bijna alsof hij mij een knuffel gaf, en zei: ‘Maak je geen zorgen. Soms nemen we de verkeerde weg wanneer we onderweg zijn naar de juiste weg.’”
