Blauw Mieke Vandromme
Mieke Vandromme benaderde mij via Instagram met de vraag of ik haar boek wilde lezen en recenseren. Na het lezen van de synopsis was ik direct geïnteresseerd dus zei ik uiteraard ja. Bedankt voor het recensie exemplaar! Lees hieronder mijn recensie.
Synopsis:
Josepha, moeder van vier dochters neemt een oorlogsslachtoffertje op in haar gezin. Deze pleegdochter Marica draagt de stempel ‘vreemdeling’ waardoor ze in haar jeugd gediscrimineerd wordt op school. Later blijkt ook het vinden van een job een helse onderneming omdat ze geen identiteitsbewijs heeft noch de Belgische nationaliteit. Marica’s biologische moeder Elisabeth blijft macht uitoefenen over haar en pleegmoeder Josepha. Welke geheimen sleept Elisabeth met zich mee uit haar verleden? Wie is de duistere figuur die ze de baron noemen? En wat weet tante Mimi wat ze Marica niet kan vertellen?
Het verhaal van drie krachtige vrouwen
Het duurde bij mij even voor ik doorhad welke personage wie was, wat haar rol in het verhaal is en waarom ze belangrijk is. De perspectieven wisselen elkaar namelijk redelijk vlug af en in combinatie met veel verschillende namen was dit af en toe wat verwarrend.
Toen ik de connecties eenmaal doorhad kon ik gaan genieten van het verhaal. Dit verhaal is bijzonder omdat het drie vrouwen belicht die alle drie heftige dingen meemaken die ze uiteindelijk sterker maakt. Hun verhaal is dan ook hartverscheurend maar inspirerend tegelijk. Je leest immers over hoe ze het leven aanpakken na deze gebeurtenissen.
Mieke Vandromme weet de sfeer en de situaties perfect vast te leggen. Door haar schrijfstijl kan je gemakkelijk meeleven met de personages en krijg je ook echt een band met ze. Je hoopt het beste voor ze, maar vreest het ergste. De schrijfstijl van Vandromme is over het algemeen ook goed te volgen. Ik zeg hier bewust ‘algemeen’, aangezien er zeer regelmatig Frans wordt gebruikt. Ik spreek zelf geen woord Frans en deze dialogen gingen dan ook aan mij voorbij. Ik ben, moet ik toegeven, een luie lezer die niet telkens de betekenis op wil zoeken. Dit ervaarde ik dan ook als een nadeel. Echter scoort het boek er in mijn ogen niet minder om, het is immers mijn keus om de vertaling er niet bij te pakken! Buiten dit, is de schrijfstijl van Mieke voor mij goed te volgen en prikkelend om continue verder te lezen.
Dit verhaal speelt zich af rond/ tijdens de Tweede Wereldoorlog en dat is goed te merken. Vandromme weet perfect neer te zetten hoe angstig mensen destijds waren en geeft een sfeer aan het boek wat zeer passend is.
Het verhaal zelf is interessant. Je leest het verhaal van drie verschillende vrouwen, ieder met haar eigen problemen. Alle drie zijn ook daadwerkelijk interessant om over te lezen. Het verhaal is gebaseerd op ware feiten en dat maakt dit verhaal des te heftiger en aangrijpender.
Blauw is een historische roman die je vastgrijpt en niet zomaar loslaat. Het is interessant, aangrijpend maar ook mooi. Zeker een liefhebber voor historische romanlezers of mensen die geïnteresseerd zijn in verhalen die zich tijdens de Tweede Wereldoorlog afspelen.
‘Ik steek mijn vinger op.
“Ja, Marica?”.
“Ma soeur, als God zo goed is, waarom laat hij dan oorlogen uitbreken?”
Ik zie tranen glinsteren in haar ogen. Ze staat snel op, draait zich om en schrijft enkele jaartallen en plaatsen op het bord.’