Als de hemel genoeg ruimte heeft Splinter Chabot
Een boek die ik direct moest kopen toen ik hem in de boekhandel zag liggen was Als de hemel genoeg ruimte heeft. Lees hieronder mijn recensie.
Samenvatting:
Dit boek verteld het verhaal over twee vrienden, Elias en Magnus. Deze twee personages kunnen niet meer van elkaar verschillen, maar blijven toch door dik en dun bij elkaar. Ze besluiten om samen op reis te gaan, de route is uitgestippeld, de eindbestemming staat vast. Onderweg zien ze wel hoelang ze op bepaalde plekken blijven.
Tijdens deze reis leer je de personages goed kennen. Magnus is de uitbundigste van de twee, maar kampt van binnen met duistere gedachten. Elias wil dichter tot Magnus komen en in zekere zin gebeurd dit tijdens de reis, echter leert Elias ook dat iedereen uiteindelijk alleen is met zijn eigen gedachten.
Bijzondere reis
Aan het begin van dit boek voel je al direct: Deze twee personages gaan een bijzondere reis tegemoet. Bijzonder is het zeker. Je wordt meegenomen in mooie momenten tussen Elias en Magnus, maar je wordt ook meegenomen in de duistere worstelingen en hoe lastig je eigen gedachten soms kunnen zijn.
De schrijfstijl van Splinter Chabot is met één woord te omschrijven: Prachtig. De zinnen lopen soepel over in elkaar, het is enorm poëtisch en voelt aan als een droom of een sprookje. Het is een genot om deze zinnen te lezen en elke keer blijf je denken, hoe kan hij na zoveel prachtige zinnen, nog meer van zulke zinnen bedenken?
Op de een of andere manier vond ik geen connectie met de personages in dit verhaal, wat erg jammer is. Het is immers een heel ontroerend en ook heftig verhaal. Ik voelde er echter weinig bij en hoe verder ik het verhaal in kwam, hoe langdradiger ik het ervaarde. De zinnen bleven prachtig, maar ik bleef wachten op ‘iets’ wat mij emotioneel zou maken. Dit gebeurde pas bij het laatste deel, wat jammer is.
De reis van Elias en Magnus is ergens wel vermakelijk, aangezien Chabot zeer gedetailleerd beschrijft wie en wat ze tegenkomen. Het is echter geen reis waar ik erg nieuwsgierig naar was of waarvoor ik graag door wilde lezen.
Ondanks dat Als de hemel genoeg ruimte heeft mij dus lichtelijk heeft teleurgesteld, ben ik wel nog erg benieuwd naar volgende boeken van Splinter Chabot. Confettiregen zal altijd één van mijn favoriete boeken blijven en de manier waarop Chabot je mee weet te nemen in zijn sprookjes achtige schrijfstijl, blijft een bijzondere ervaring.
“Sommige mensen verdrinken in water, Magnus was het type dat verdrinkt in muziek. Als een tsunami kon die over hem heen walsen, via zijn oren, mond en neus naar binnen dringen en daar zijn hele bestaan overnemen. Maar waar mensen stikken als ze verdrinken, daar kreeg Magnus juist zuurstof als hij verdronk in de muziek.”